ISK’s in VO niet open, een flinke domper

Joanne Vuijk-Koudijzer is teamleider ISK Barneveld en heeft op meerdere studiedagen van LOWAN-vo workshops over differentiëren verzorgd.

“Ik ga naar Rutte!” “Ik ben het zat!” “Waarom hebben we nu vakantie? Dan heb ik helemaal niks meer te doen!” “Ik wil weer naar school!”
Zomaar een paar reacties van de leerlingen na het bericht van dinsdagavond. En onze leerlingen zullen niet de enige zijn met deze opmerkingen. Leuk is het niet, verstandig wel.
De ISK’s  in het VO mogen niet gefaseerd open.

Domper
Een domper voor de leerlingen en dat terwijl deze week eigenlijk heel goed begon. Opnieuw waren alle leerlingen aanwezig bij de online les! Het kost ook veel minder moeite om ze te herinneren aan de online les. Wie weet helpt het ook dat het steeds op dezelfde dag, met dezelfde groep en hetzelfde tijdstip is. Dat biedt de structuur en duidelijkheid die ze nodig hebben. En nu ze horen dat het nog even op deze manier doorgaat, zie ik de trieste gezichten voor me. De meeste leerlingen begrijpen het wel, maar zijn het ook zat om thuis te zijn. Sommige leerlingen zitten daadwerkelijk de hele dag binnen, komen het huis niet uit en hebben naast hun huiswerk weinig te doen. We proberen de leerlingen moed in te spreken, maar merken ook dat we het zelf best moeilijk vinden.

Teamleden
Daarom stond de teamvergadering vandaag in het teken van de teamleden zelf. In plaats van praten over de leerlingen en waar zij nu staan, welke leerlingen zorg nodig hebben en kijken waar we een aanpak moeten aanpassen, even wat anders. Ik vroeg hen hoe het met ze gaat en hoe ze de vakantie ingaan. Daarbij kwamen er best wat emoties los. Het bericht van gisteren hakte erin en zet ons even stil bij de situatie. We zijn de afgelopen 6 weken vol gas doorgegaan, etappe na etappe, in de hoop na de meivakantie een verandering van de situatie te hebben. Dat blijkt nu niet zo te zijn en dat is even flink schakelen.
De emoties die loskwamen gingen over de afgelopen periode. We doen ons best, maar zien soms zo weinig resultaat. We bellen, appen en zoeken contact, maar soms krijgen we geen enkele reactie. Dat is vermoeiend en frustrerend. Juist waar we als professionals goed in zijn, kunnen we dat nu soms niet zo goed inzetten. Het was goed om dit met elkaar te delen. Ook het punt ‘vakantie’ hebben we uitgebreid besproken. Het is niet goed voor de leerlingen om twee weken in huis te zitten, niks te doen te hebben en geen enkele structuur te hebben. Ook dat frustreert. Maar… de meeste leerlingen hebben eerder in deze situatie (geen school) gezeten in eigen land of onderweg naar Nederland in soms nog moeilijkere situaties. Daarmee wil ik niets afdoen aan de situatie, maar weet ik wel dat ze dit ook weer te boven komen. En het verschil is onder meer dat de leerlingen nu mensen hebben die om hen geven en hen zien. Persoonlijk gaat het met iedereen die we spraken naar omstandigheden gelukkig goed. We genieten van de zon en kleine momentjes worden ineens heel waardevol.
Het is zo belangrijk om naast de focus op het onderwijs en het welzijn van de leerlingen ook gericht te blijven op elkaar, oog te hebben voor elkaar en tijd te nemen met elkaar. En dit kan in alle creativiteit: een koffiebreak met je team via Google Meet. Even geen overleg, maar gewone koffiepraat.

Zoals gezegd moest er even geschakeld worden: in elk geval tot 1 juni door met afstandsonderwijs. Juist daarom is het goed om nu even vakantie te hebben. Even pas op de plaats, even afstand van alles, even opladen om vervolgens op te gaan voor de volgende etappes die komen gaan!

Vakantie
Dit was een korte week. Donderdag 23 april begint voor ons de vakantie en zijn we vrij tot en met 5 mei. Even twee weken niks. De leerlingen hebben we laten weten dat we aan hen denken. We hebben hen gestimuleerd te gaan sporten met 1,5 meter afstand, een nieuwe hobby te zoeken, iets in elkaar te zetten/bouwen, hun fiets schoon te maken of lekker te gaan wandelen. De ramadan begint vrijdag, maar de meeste leerlingen geven aan daar niet aan mee te willen doen. “Mevrouw, weet u hoe moeilijk het is om niet te eten als je de hele dag thuis bent?”. Het Suikerfeest willen ze dan wel weer vieren! En zo gaan we toch met een glimlach de vakantie in!