School als redding

Monique Mulder, werkzaam bij ISK Metzo College Doetinchem en columniste.

‘Waarom ik gestopt ben met school? Mijn moeder was overleden en ik moest thuis helpen.’ Het is niet het enige meisje van de 40 AMV’ers dat dit antwoord geeft. Samen zijn ze neergestreken op een camping in het Achterhoekse Zelhem, omdat er in Ter Apel geen plek meer voor hen is.

Omdat de vluchtelingencrisis ook de Achterhoek bereikt, moet de ISK van het Metzo College in korte tijd onderwijs opzetten voor deze jongeren. Dat betekent 40 intakes in twee dagen tijd. Terwijl de helft nog in bed ligt bij te komen van de reis, heeft de andere helft zich verzameld in de geïmproviseerde wachtruimte. Met muziek op de speaker, de voeten op de stoel en zakken chips wachten ze op hun beurt Sommigen zitten op hun hurken in de gang en hebben duidelijk de weg naar het ‘normale’ leven nog niet gemaakt. Allemaal lezen ze de woordjes ‘op’, ‘af’ en ‘zus’ waarbij de u vaak als ‘oe’ wordt uitgesproken. Soms ook kunnen ze helemaal niet lezen, omdat er geen school bij hun dorp in de buurt was of er een oorlog woedde in hun land.

Allemaal starten ze een week later met het leren van hun eerste Nederlandse woorden. Met hun pet af, de mobiel op een aparte tafel en gebogen over hun map worstelen ze met het schrijven van ‘de liniaal’ en ‘de pen’. Als ze even later mogen rennen naar de schaar stoppen velen bij het potlood of de gum.
De opdracht ‘loop naar de groep’ schept nog meer verwarring. Totdat de jongen in de groene hoodie die niet kan lezen zijn armen spreidt en de beweging maakt waarbij hij meerdere mensen bij elkaar wil brengen. Een enorme succeservaring, want niemand wist meer wat dit woord betekende.
Het is volgens de medewerkers van het COAéén van de eerste keren dat ze sommigen zien lachen. ‘School is een moment om even nergens aan te denken’, verzucht één van hen later. Als iemand dit zegt, realiseer je als docent weer even hoe groot het voorrecht is deze groep les te mogen geven.