Motivatieprobleem?

Monique Mulder, werkzaam bij ISK Metzo College Doetinchem en columniste.

Het is vrijdag half 3 en de week is bijna voorbij. Buiten schijnt de zon en iedereen wacht gelaten af wat we gaan doen. Of ze liever weekend hebben? Geen reactie. Of ze het prettig vinden om hard te werken? Geen reactie. Of ze moe zijn? Niet echt. ‘Het is allemaal prima.’ ‘Ook de les’, beamen ze.

Kijkend op telefoon

Even later kijkt één van de jongeren in de groep van 15- en 16-jarigen op zijn telefoon terwijl hij moet werken in zijn KIK-boek. Hij moet in enkele regels schrijven over een plek waar hij vroeger graag was. We zijn bezig met het thema omgeving en alle leerlingen hebben foto’s gemaakt van de buurt waar ze wonen. De woorden om te beschrijven wat op de foto’s staat kennen ze niet. Luminofoor is hun vertaling van verkeerslicht en een konijn wordt uitgebeeld met twee vingers boven het hoofd. Veel liever spreken ze Engels dan Nederlands.

Online lessen en een onzekere toekomst

Waarom hij zijn telefoon heeft gepakt? Hij volgt de les in Oekraïne vertelt hij. Dat hij dit niet onder de lestijd op de ISK mag doen, wist hij niet. Naar de uitleg over de regels vanuit de overheid luisteren ze vervolgens aandachtig. Mochten ze voor de vakantie nog online les volgen, nu moeten ze gewoon meedoen aan het programma van de ISK. Of ze volgend jaar naar een andere school willen? Voorzichtig knikt er iemand ja. Of ze terug willen naar Oekraïne? Eén van de meisjes reageert met een glimlach en zegt dat ze het niet weet. De anderen zwijgen en hun gezicht vertoont geen enkele emotie.

Een leven is tot stilstand gekomen

Tot een jongen met lange haren, die hij regelmatig voor zijn gezicht laat vallen, half opstaat en zijn armen in vertwijfeling omhoog gooit en uitroept: ‘I don’t have a home to go to!’ Misschien verwoordt hij daarmee wel het best wat er achter de schijnbaar emotieloze gezichten schuilgaat.
Een leven dat volledig tot stilstand is gekomen tot dit moment waarop langzaam door begint te dringen dat hun toekomst misschien niet meer in Oekraïne maar in Nederland ligt.
Dan is het volgen van online lessen een laatste strohalm waar je graag aan vastgrijpt. Het enige dat is overgebleven van een toekomst die in korte tijd is weggevaagd door een oorlog waar niemand voor heeft gekozen. Dan is het zinnetje ‘ik kan daar niet over denken’ een wel heel simpele manier om uit te drukken dat hun leven volledig ‘on hold’ staat.