Familieliefde

Monique Mulder, werkzaam bij ISK Metzo College Doetinchem en columniste.

Ze komt binnen met een doosje Merci. ‘Van mijn broer gekregen’, zegt ze met een twinkeling in haar ogen. Bij de deur zit hij al op zijn stoel, met zijn rug tegen het raam. Met zijn elleboog leunt hij op tafel zodat zijn hand waarvan de linkerpink in het gips zit omhoog wijst. Hij kijkt gelaten en ook een beetje moe. ‘Heeft hij jou dat gegeven om jou te bedanken?’, vraag ik. ‘Ja, omdat ik hem nu met alles moet helpen.’

Oekraïense moeder kan niet voor hen zorgen
Aan haar ogen is te zien dat zij dit geen probleem vindt. Ze is 16 en woont samen met haar broer van 19 en broertje van 9 zelfstandig in een huis. Ze worden begeleid door Nidos en hun Nederlandse pleegmoeder woont naast hen. Hun Oekraïense moeder kan niet voor hen zorgen en is buiten beeld. Haar dochter wil niet zeggen waarom. Haar zoon heeft er geen probleem mee als iemand dat weet, maar respecteert haar mening.

Ze zitten in dezelfde klas en gaan in de zomer de ISK verlaten
Langzaam beginnen ze te wennen en antwoordt hij niet meer voor haar. Zijn waakzame blik maakt soms plaats voor de vermoeidheid die hij van binnen voelt. Toch kan hij zich nog steeds niet volledig op school concentreren, want de zorg voor zijn zus en zijn broertje houden hem continu bezig. 19 jaar en dan al ‘vader’ zijn van een kind van 16 en 9. Hij krijgt alle hulp die hij nodig heeft, maar dat hij soms zijn huiswerk niet af heeft, is een probleem dat wegvalt bij alles dat hij voor ‘zijn’ gezin doet.